Έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί η τουρκική προπαγάνδα.

Σκέψεις και προτάσεις απέναντι στη ρατσιστική Τουρκία και τον Ερντογάν.

Του Αλεξάνδρου Μαλλιά.(*)

1. Εισαγωγή.

Δεν αρκεί ότι η καθημερινή τους ύβρις «διανθίζεται» και με ανθρωπολογικά (ρατσιστικά) κατά της Ελλάδος χαρακτηριστικά. H ερντογανική Τουρκία στερείται επιχειρημάτων. Επιπόλαιο εντούτοις είναι να θεωρήσουμε ότι η προπαγάνδα που στηρίζεται στο ψέμα και στην εξαπάτηση (deception) δεν μας βλάπτει.

Ενόσω γράφω το κείμενο αυτό η αναζήτηση στο Google «Greek S-300 lock turkish jets» δίδει πάνω από 5.800.000 αποτελέσματα. H Ελλάδα, στόχος της Αγκυρας, οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και η Ουάσιγκτον –οι S-400 άμεσα την αφορούν– δεν δείχνουμε διατεθειμένοι να αντιδρούμε με τα ίδια μέσα.

Οι ελληνικές διαψεύσεις ειδικότερα, στηρίζονται μεν στην αλήθεια, μοιάζουν όμως στους τρίτους τυποποιημένες. Η ευπρέπεια και ο αυτοσεβασμός ερμηνεύονται ως ένδειξη αδυναμίας.

Το ψέμα επιχειρεί να κερδίσει τις στιγμιαίες έστω εντυπώσεις. Δεν είναι νέα η διαπίστωση ότι οι ιθύνοντες της Αγκύρας έχουν μελετήσει και εφαρμόζουν την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα.

Από την εποχή του Ηροδότου και του Θουκυδίδη η εξαπάτηση αποτελεί πολυχρησιμοποιημένο μέσο πολιτικής, διπλωματίας, ψυχολογικών επιχειρήσεων και πολέμου. Συχνά είναι αποτελεσματική. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τους κλασικούς κανόνες και επίσημους μηχανισμούς και φορείς επικοινωνίας και δημόσιας διπλωματίας.

2. Σκέψεις-προτάσεις:

A. Παρά την εμπειρία που θα έπρεπε να είχαμε αποκτήσει από τις διαδοχικές κρίσεις και προσπάθειες αποσταθεροποίησης του Μαρτίου – Αυγούστου 2020, εξακολουθούμε να υστερούμε στους αυτοματοποιημένους μηχανισμούς δημιουργίας και αξιοποίησης λογαριασμών προβολής των θέσεών μας στο Twitter και γενικότερα στα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι δραστήριοι λογαριασμοί του πρωθυπουργού, των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, άλλων κυβερνητικών στελεχών, καθώς και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, δεν μπορούν να διαγκωνίζονται επώνυμους ή ανώνυμους σχολιαστές και επαγγελματίες αμφισβητίες, αρνητές, συχνά δε και υβριστές.

Β. Επιπλέον, δεν είμαστε πάνω από δέκα-δώδεκα επώνυμοι που τακτικά τουιτάρουμε στην αγγλική προβάλλοντας τα συμφέροντα και τις θέσεις της Ελλάδος. Tις εθνικές μας θέσεις. Όταν όμως δέχεσαι υβριστικά σχόλια από κατευθυνόμενους επώνυμους ή ανώνυμους –κυρίως τουρκικής προέλευσης– τότε ή τους διαγράφεις –πρακτική που ακολουθώ– ή δεν δίνεις συνέχεια για λόγους αυτοπροστασίας και αυτοσεβασμού. Πρακτική που επίσης ακολουθούμε χωρίς να είναι όμως η πλέον αποτελεσματική.

Γ. Επείγει η δημιουργία ενός συστημικού επικοινωνιακού «επιχειρησιακού θαλάμου» (war room) με τεχνητά (virtual) παραρτήματα σε αρκετές χώρες ώστε να χειρίζονται στην αγγλική ποικιλώνυμους λογαριασμούς προβολής, αναμετάδοσης, επιθετικής προώθησης των θέσεών μας και διαρκούς αντίκρουσης αρνητικών σχολίων. Το «war room» άλλωστε προτείνουν και στήνουν οι μεγάλες εταιρείες λόμπι και δημοσίων σχέσεων της Κ Street στην Ουάσιγκτον. Aναλογία και συμμετρία συνεπώς στον επικοινωνιακό πόλεμο ουσίας και εντυπώσεων.

Δ. Παρατηρώ την αμεσότητα και την ευκολία με την οποία δημιουργούνται καθημερινά λογαριασμοί προώθησης κομματικών θέσεων και δυσφήμησης –χαρακτηρισμός υποτονικός– των πολιτικών αντιπάλων.

Δεν είναι δύσκολο να γίνει κάτι ανάλογο σε εθνικό επίπεδο για την προβολή των θέσεών μας και την αντίκρουση της ανώνυμης και επώνυμης τουρκικής –και όχι μόνο– προπαγανδιστικής παραπληροφόρησης και εξαπάτησης. Διαθέτουμε αναξιοποίητη υπεραξία γνώσης και μυαλού.
Η ευπρέπεια ερμηνεύεται ως ένδειξη αδυναμίας. Επείγει η δημιουργία ενός συστημικού επικοινωνιακού «επιχειρησιακού θαλάμου» (war room).

3. Στον τομέα των Υπηρεσιών Πληροφοριών αρκούμαι να σημειώσω ότι στην περίοδο αυτή τίποτα και καμία ένδειξη, κίνηση ή πληροφορία δεν πρέπει να αξιολογείται ως δεδομένη, συνηθισμένη ή ρουτίνα.

Η Τουρκία κάνει μία ολομέτωπη επικοινωνιακή επίθεση παραπληροφόρησης. Στόχοι της είναι τόσο η διεθνής κοινή γνώμη, ΜΜΕ και κυβερνήσεις όσο και ο τουρκικός λαός.

  • Πλησιάζουμε, εκτιμώ, επικίνδυνα τη στιγμή της ολοκλήρωσης από το συστατικό της τουρκικής κρατικής δομής παρακράτος και τα υποταγμένα μέσα ενημέρωσης «σκηνικού» κατάλληλου για την εφαρμογή εφόσον κρίνουν ότι χρειασθεί μιας ερντογανικής μορφής «Βαριοπούλας» (σχεδιασμένο επεισόδιο και επίρριψη ευθυνών στην Ελλάδα).

4. Τέλος, οι επιφορτισμένοι για την άσκηση της δημόσιας διπλωματίας και επικοινωνίας φορείς ας συγκεντρώσουν τώρα την προσοχή και τη δράση τους αποκλειστικά στα κορυφαίας προτεραιότητας ζητήματα.

Να αξιοποιήσουμε το έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε. Την εποχή της επικοινωνιακής θύελλας εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε ή να υποαπασχολούμε σε άδεια γραφεία πολύτιμα και δοκιμασμένα στελέχη.

 (*) Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρώην πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον.

ΠΗΓΗ

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...

Αφήστε μια απάντηση