Σημαία της Πατρίδος μου.

(του Παπακώστα Κωνσταντίνου)

Σημαία της Πατρίδος μου.

Σημαία γαλανόλευκη στολίδι της πατρίδας,
μάνα γεμάτη αρετές και της καλής ελπίδας,
σημαία που σε ύφαναν με αίμα και θυσίες,
να κυματίζεις άφοβα σε κάστρα, πολιτείες.

Σύμβολο αιώνιο που βαστάς όλη την ιστορία,
θρέφεις γενιές με ιδανικά, πρώτα φιλοπατρία,
ευλαβικά σε κράταγαν αντρειωμένα χέρια
κι ανέμιζες περήφανα και έφτανες στ’ αστέρια.

Το αίμα των προγόνων μας σε πότισε ν’ αντέξεις,
μίση, πολέμους, έριδες μονάχη να παλέψεις,
μανδύα της πατρίδος μου, φόρεμα της ζωής μου,
στολίζεις με τις αρετές τα βάθη της ψυχής μου.

Οι άσπρες οι λωρίδες σου αγνότητα ψυχής,
οι μπλέ γίνονται γέφυρα στον ουρανό να βγείς,
με το σταυρό στην κορυφή, ψηλά να κυματίζεις,
εχθρούς συντρίβεις, βάρβαρους αμέσως τους σκορπίζεις.

Σημαία που δεν μάθαμε η λέξη τι σημαίνει,
άλλοι πανί σ’ ονόμασαν κι άλλοι κουρελιασμένη,
άλλοι σε ρίξαν στην πυρά και σχίσαν τη μορφή σου,
γιατί δεν μάθανε ποτέ να ξενυχτούν μαζί σου.

Γιατί ποτέ δεν ψάλλανε τον εθνικό τον ύμνο,
θέλουν να τον αλλάξουνε και να τον κάνουν θρήνο,
γιατί δεν φόρεσαν ποτέ σημαία για στολή τους,
να αισθανθούν να πάλλονται τα βάθη της ψυχής τους.

Εν Αθήναις την 1η Μαΐου 2013.
Παπακώστας Κωνσταντίνος του Χαραλάμπους.