Ομιλία Αρχηγού Τάξεως ΣΣΕ 1977 στην επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την εισαγωγή μας στη Σχολή.

Αγαπητοί Συμμαθητές και μέλη οικογενειών αποβιωσάντων Συμμαθητών μας, που θα μου επιτρέψετε να σας συμπεριλάβω και εσάς στον όρο/σχέση Συμμαθητές, γιατί έτσι σας αισθανόμαστε.

Πέρασαν 50 χρόνια από την ημέρα που αμούστακα παιδιά, στις 27 Σεπτεμβρίου 1973, διαβήκαμε τα σκαλοπάτια του Διοικητηρίου της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, στο Αβερώφειο Μέγαρο, με το όνειρο να φορέσουμε την τιμημένη στολή του Ευέλπιδος και αργότερα του Έλληνα Αξιωματικού.

Στα 4 χρόνια διαβίωσης και εκπαίδευσης στη Σχολή, σφυρηλατήσαμε δεσμούς φιλικούς, συναδελφικούς και τελικά συμμαθητικούς, που είναι και οι ισχυρότεροι και κρατάνε μέχρι σήμερα και θα κρατάνε όσο ζούμε.

Η συγκίνηση όλων μας είναι έκδηλη σήμερα, που ο Θεός μας αξίωσε να συναντηθούμε σ΄ αυτή την επετειακή εκδήλωση. Λείπουν όμως από τον ψηφιδωτό πίνακα της Τάξης μας, 25 πολύτιμες ψηφίδες, 25 Συμμαθητές μας, από τον Γιάννη τον Ράπτη, μέχρι τον Δημήτρη τον Παπαδόπουλο. Τους έχουμε στην καρδιά μας και θα τους θυμόμαστε για πάντα, ευχόμενοι και προσευχόμενοι, ο Κύριος να τους έχει τάξει ΄΄εν σκηναίς δικαίων΄΄. Αιωνία τους η μνήμη.

Κλείνοντας, θα μου επιτρέψετε, ως Αρχηγός της Τάξης μας, για την οποία όλοι αισθανόμαστε υπερήφανοι, για τη διαδρομή της τόσο στη Σχολή, όσο και στο Στράτευμα, να ευχηθώ υγεία και ευτυχία σε όλους μας και στις οικογένειες μας. Να διατηρήσουμε δε το πνεύμα της Τάξης μας, αγαπημένοι και ευλογημένοι. Στους εν ενεργεία Συναδέλφους, που μας φιλοξενούν σήμερα στη Σχολή, ευχόμαστε να συνεχίσουν την ιστορική πορεία των παλαιοτέρων Τάξεων, για το καλό της Πατρίδας.

Σχετικά δε με το ρητορικό ερώτημα, τι θα κάναμε, τι θα αποφασίζαμε να γίνουμε, εάν γυρνάγαμε 50 χρόνια πίσω, θα απαντήσω με τη γνωστή ρήση του αειμνήστου καθηγητού μας Χρυσοφάκη, όταν τον ρωτούσαμε τι θα έκανε τους γιούς του, εάν είχε, καθόσον είχε μόνο κόρες : ΕΥΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΥΕΛΠΙΔΕΣ.

Σας ευχαριστώ.