Ο Αβορίγινας Pascoe Braun: «Σας ευχαριστούμε Έλληνες!».
(Γράφει η Θεοδώρα Μάϊος).
«Σας ευχαριστούμε Έλληνες! Η ευγένεια και η καλοσύνη σας δεν περνάει απαρατήρητη» λέει ο Pascoe…
Αυτά είναι τα λόγια του ιθαγενή Αυστραλού καλλιτέχνη και δημοσιογράφου Pascoe Braun, ο οποίος ντύθηκε στα χρώματα της πατρίδας μας για να τιμήσει την Ανεξαρτησία της Ελλάδας και να εκφράσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ευγνωμοσύνη του απέναντι στους Έλληνες της Αυστραλίας.
«Μεγάλωσα μαζί τους (Έλληνες) και αγαπώ τα πάντα σε αυτούς, έτσι λοιπόν όταν άκουσα πως φέτος γιορτάζουν τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της πατρίδας τους που τόσο αγαπούν, ένιωσα έντονη την επιθυμία να βρεθώ κι εγώ κοντά τους και να εκφράσω τον θαυμασμό και την υποστήριξη μου σε εκείνους πρώτα αλλά και στους προγόνους τους που θυσιάστηκαν γι’ αυτούς. Στάθηκα μακριά σε ένα απόμακρο σημείο γιατί δεν ήθελα να τους ενοχλήσω και ελπίζω να μην πρόσβαλα κάποιον με την παρουσία μου εκεί» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Pascoe ο οποίος γεννήθηκε στο Alice Springs τον Απρίλιο του 1963 από μητέρα ιθαγενή με ρίζες γερμανικές και πατέρα ιθαγενή και ρίζες από την Σκωτία.
«Οι γονείς μου γνωρίστηκαν σε εφηβική ηλικία και συνήθιζαν να συναντιούνται κρυφά σε ένα υπαίθριο σινεμά για να περάσουν λίγο χρόνο μαζί. Εκεί ένα βράδυ, κατά πάσα πιθανότητα, έγινε και η σύλληψή μου. Δυστυχώς για τους γονείς μου, η μητέρα μου ήταν μόλις 16 ετών και ο πατέρας της δεν ενέκρινε την σχέση της με τον πατέρα μου. Αμέσως μετά την γέννησή μου, το κράτος με συνεργό την Καθολική Εκκλησία μετέφερε εμένα το βρέφος σε ένα “σπίτι παραλαβής”, όπως ονομάζονταν τότε οι μικρές κλινικές υιοθεσίας, και παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του πατέρα μου οι γονείς μου δεν κατόρθωσαν να με πάρουν πίσω» λέει ο 57χρονος καλλιτέχνης, ο οποίος λίγες εβδομάδες μετά την γέννης ή του δόθηκε για υιοθεσία σε μια πολύτεκνη οικογένεια Αυστραλών «άσπρων», όπως τους χαρακτηρίζει ο ίδιος.
Ο 57χρονος καλλιτέχνης υποστηρίζει ότι στο παρελθόν η Καθολική Εκκλησία λειτουργούσε ως όργανο της κυβέρνησης που «έκλεβε παιδιά ιθαγενών, μωρά και βρέφη τα οποία μετέπειτα έδινε για υιοθεσία με την αιτιολογία πως μια τέτοια τακτική συνέβαλε στην πιο γοργή και εύκολη προσαρμογή των παιδιών στην κοινωνία».
«Στο πιστοποιητικό γέννησής μου είμαι δηλωμένος ως «μισό παιδί, νόθο παιδί ιθαγενών (abo)».
Ο κ. Pascoe παραδέχεται πως πέρασε μια πολύ δύσκολη εφηβεία. Μετά την αποβολή του από ιδιωτικό σχολείο της Αδελαΐδας, εγκατέλειψε την οικία των θετών γονιών του, αναζήτησε στέγη σε ένα κρατικό καταφύγιο ιθαγενών και αποφάσισε να εγγραφεί στο δημόσιο λύκειο της περιοχής Unley High το οποίο την δεκαετία του 1970 και 1980 ήταν γεμάτο από Έλληνες μαθητές, παιδιά ομογενών μεταναστών.
«Πριν πάω στο Unley High πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια στο Κολέγιο Sacred Heart, και ήρθα αντιμέτωπος με εκφοβισμό και ρατσιστικές συμπεριφορές από τους συμμαθητές μου που με κορόιδευαν και απευθύνονταν σε μένα με αισχρούς χαρακτηρισμούς που αφορούσαν το χρώμα του δέρματος μου αλλά και την νοημοσύνη μου. Τα πράγματα όμως άλλαξαν για μένα από την πρώτη κιόλας μέρα που πάτησα το πόδι μου στο Unley High. Εκεί τα Ελληνάκια με υποδέχθηκαν με τόση χαρά και κατανόηση χωρίς να δείχνουν ίχνος ρατσισμού και απέχθειας απέναντί μου. Νομίζω και εκείνα τα παιδιά την εποχή που συζητάμε περνούσαν τον δικό τους μικρό Γολγοθά και έτσι ένιωθαν και τον δικό μου πόνο. Με αγκάλιασαν μέχρι την τελευταία μέρα του σχολείου και δεν άφηναν κανέναν να με πειράξει, κάτι που δεν πρόκειται να το λησμονήσω ποτέ. Αυτά τα παιδιά που σήμερα είναι ενήλικες και με τους οποίους ακόμα κρατώ επαφή, με βοήθησαν να αγαπήσω το σχολείο αλλά ήταν και ο λόγος που αγάπησα κάθε τι ελληνικό, την κουλτούρα, την ιστορία, την μυθολογία και όλους τους Έλληνες» λέει συγκινημένος ο ταλαντούχος καλλιτέχνης και παρουσιαστής της τηλεόρασης NITV ο οποίος κατάφερε τελικά να πάρει το απολυτήριο του και αργότερα να σπουδάσει Δημοσιογραφία στον Πανεπιστήμιο RMIT της Μελβούρνης.
Εκεί λέει πως ήρθε για μια ακόμα φορά αντιμέτωπος με το φιλότιμο και το μεγαλείο των Ελλήνων.
«Στην Μελβούρνη δεν είχα χρήματα για νοίκι και έτσι έμενα σε ένα μικρό σπίτι με άλλους Ασιάτες φοιτητές. Ο ιδιοκτήτης, ένας υπέροχος γενναιόδωρος Έλληνας, ονόματι κ. Γιώργος με άφησε να μείνω στο σπίτι ακόμα και όταν οι Ασιάτες έφυγαν και δεν είχα χρήματα να πληρώνω όλο το ποσό μόνος μου. Μάλιστα, θυμάμαι με πολύ αγάπη και την μητέρα του, μια γλυκιά ηλικιωμένη κυρία, η οποία μαγείρευε ελληνικές λιχουδιές και κάθε τόσο μου έφερνε να δοκιμάσω» λέει ο κ. Pascoe, ο οποίος υποστηρίζει πως οι Έλληνες είναι τόσο αγαπητοί και δημοφιλείς στην Αυστραλία, επειδή και εκείνοι όταν μετανάστευσαν έδειξαν αμέριστο σεβασμό σε όλους όσους βρίσκονταν στην χώρα πριν από αυτούς.
Μάλιστα, θεωρεί ότι η παρουσία των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία λειτούργησε βοηθητικά και για τους ιθαγενείς αφού ανάγκασε τους Αυστραλούς να γίνουν πιο δεκτικοί απέναντι σε άλλους λαούς και τους έμαθε να μην φοβούνται το ξένο, το διαφορετικό.
«Είμαστε ευγνώμονες στους Έλληνες μετανάστες γι’ αυτό» λέει ο κ. Pascoe, ο οποίος σε ηλικία 18 ετών επέστρεψε στον τόπο που γεννήθηκε το Alice Springs με την ελπίδα να γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς.
Σήμερα ο κ. Pascoe ζει στην Αδελαΐδα, είναι παρουσιαστής, τραγουδοποιός και παραγωγός ταινιών μικρού μήκους, ενώ τον ελεύθερο χρόνο του επισκέπτεται σχολεία και προσπαθεί να βοηθήσει μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής.
Λέει ότι όταν κοιτάζει πίσω του είναι ευγνώμων στην ζωή για τα μαθήματα που του έδωσε αλλά ταυτόχρονα είναι ευγνώμων και σε όλους εκείνους που τον βοήθησαν κατά την διάρκεια της πορείας του και κυρίως τις δύσκολες στιγμές του.
«Οι Έλληνες με έσωζαν πάντα, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ».
Πηγή: https://neoskosmos.com/
