«Υβριδική» επίθεση στον Έβρο.

Γράφει ο Bασίλειος Δαλαμαγκίδης, Αντιστράτηγος (ε.α.), Πρόεδρος Παραρτήµατος ΕΑΑΣ «Διδυμοτείχου»

Είναι προφανές ότι, μετά από ένα µήνα καθημερινών συνεχών προσπαθειών, η χώρα µας δέχθηκε µια ασύµµετρη απειλή, έναν υβριδικό πόλεµο που σκοπό είχε να πλήξει το κύρος και την ασφάλειά της και να φορτώσει προβλήματα στη χώρα και ταυτόχρονα (µε το αζηµίωτο), να απαιτήσει από την ΕΕ οικονοµική βοήθεια.

Οι στόχοι ξεκάθαροι και επεξεργασµένοι από το επιτελείο του κ. Ερντογάν, µε κάθε λεπτοµέρεια. Το σχέδιό της, η αποσταθεροποίηση της Ελλάδος, µε τη βίαιη και µαζική εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων νέων, επιλεγµένων µουσουλµάνων – εποίκων και ο εκβιασµός της Ευρώπης.

Τα τουρκικά «όπλα» πανέτοιµα: Λαοθάλασσα ταλαιπωρηµένων ανθρώπων από την Ασία (ιδιαίτερα από Πακιστάν και Αφγανιστάν) και την Αφρική (ιδιαίτερα από κεντρική Αφρική), αναµεµιγµένων µε τζιχαντιστές από τη Συρία, βαρυποινίτες από τις τουρκικές φυλακές, οι οποίοι θα έπρεπε να βρουν καταφύγιο στην Ελλάδα δηµιουργώντας αντίστοιχους «πυρήνες» προς µελλοντική αξιοποίηση από την Τουρκία.

Αµέσως µετά την έκτακτη σύσκεψη που έγινε στις 28 Φεβρουαρίου 2020 στην Άγκυρα, ξεκίνησε η σφοδρότατη τουρκική υβριδική επίθεση συνδυασµένη µε άριστη προπαγάνδα που θα ζήλευε ακόµα και ο Πάουλ Γιόζεφ Γκαίµπελς.

Πιο απλά θα µπορούσαµε να πούµε ότι ήταν µια επιχείρηση εισβολής από έναν «άοπλο στρατό», που στην περίπτωσή µας, εκτός από τα όπλα χρησιµοποίησαν τα πάντα, όπως στην περίπτωση της «πράσινης πορείας» που οργάνωσε ο βασιλιάς Χασάν του Μαρόκου στις 6 Νοε 1975.

Σ’ αυτές τις 30 ηµέρες και νύχτες, είδαµε από την πλευρά της Τουρκίας να αποσύρεται ο στρατός από τις σκοπιές και τα παρατηρητήρια και να εµφανίζονται οι στρατοχωροφύλακες, οι οποίοι καθοδηγούσαν και διευκόλυναν τους λαθροµετανάστες ώστε να πετύχουν το σκοπό τους.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι στρατοχωροφύλακες, σε παράταξη ενός ζυγού µε τις αστυνοµικές ασπίδες για προστασία ένας-ένας (ωσάν σε εκπαίδευση) έριχναν δακρυγόνα και καπνογόνα µε βοµβιδοβόλα κατά των δυνάµεων ασφαλείας της πατρίδος µας.

Οι λαθροµετανάστες, καθοδηγούµενοι από όργανα του «καθεστώτος», άναβαν φωτιές, πετούσαν πέτρες, αναµµένα ξύλα εναντίον των ηµετέρων δυνάµεων ασφαλείας. Ακόµη, προσπαθούσαν µε κόφτες που προµήθευαν οι στρατοχωροφύλακες, να κόψουν τα σύρµατα του φράχτη, ώστε να δηµιουργήσουν ανοίγµατα για να εισέλθουν στη χώρα µας.

Όταν είδαν ότι δεν αποδίδουν οι προσπάθειές τους, έδεσαν κατ’ επανάληψη συρµατόσχοινο ή χονδρό σχοινί σε πάσσαλο του φράχτη και τραβώντας πολλά άτοµα , προσπάθησαν να ρίξουν το φράχτη. Σε κάποια περίπτωση µάλιστα χρησιµοποίησαν και όχηµα τύπου ATES/HIZIR, της Τ/Στρατοχωροφυλακής, που αγοράσθηκε µε Ευρωπαϊκά χρήµατα.

Μετά τις πρώτες αποτυχίες, το καθεστώς, τους κατεύθυνε βόρεια και νότια του Π/Γ του ΚΑΡΑΓΑΤΣ σε περάσµατα του ποταµού Έβρου, τους γνωστούς πόρους του ποταµού, χωρίς όµως να αλλάξει την κύρια προσπάθεια που ήταν κοντά στο ΕΦ1 µεταξύ των Μεθοριακών Πυραµίδων 2 και 3.

Αλλά και εκεί συνάντησαν τη σθεναρή αντίδραση και το πείσµα του Έλληνα µαχητή, αλλά και τις δυσκολίες του ποταµού. Όσοι ελάχιστοι κατόρθωσαν να περάσουν, συνελήφθησαν, µε τις γνωστές συνέπειες εις βάρος τους.

Εν κατακλείδι, το Τουρκικό «καθεστώς» εργαλειοποιώντας τους λαθροµετανάστες, συνέχισε να εντείνει τις επιθετικές του δράσεις κατά της Ελλάδος, σε όλο τον Έβρο και τα νησιά, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο και την Αρχή της Εθνικής Κυριαρχίας των Κρατών, όπως ακριβώς έκανε στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, µε τον “άοπλο” στρατό, τους λαθροµετανάστες.

Σ’ αυτό το χλωµό τοπίο από τα καπνογόνα στον Έβρο και απέναντι στις προσπάθειες των Αγαρηνών, παρατάχθηκαν οι άνδρες των µονάδων του Έβρου, Καταδροµείς, Συνοριοφύλακες και ΕΚΑΜ της ΕΛΑΣ, Πυροσβέστες µε ειδικά οχήµατα, µικτές περιπολίες στα σύνορα και στους οδικούς άξονες και διάφορα εµπόδια στα µονοπάτια εισόδου των λαθροµεταναστών.

Με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, τις πρώτες κιόλας µέρες, ήρθαν στο ΕΦ 1 αξιωµατούχοι της ΕΕ, για να δουν ιδίοις όµµασι, τα βρώµικα παιχνίδια της Άγκυρας. Αυτό είχε ως αποτέλεσµα το πρόβληµα να γίνει Ευρωπαϊκό, να χάσει η Άγκυρα, την όποια οικονοµική βοήθεια υπολόγιζε και παράλληλα κάποια Ευρωπαϊκά κράτη να αποστείλουν αστυνοµική βοήθεια (Κύπρος, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, κ.α.).

Από τον Διοικητή του Δ’ΣΣ Αντγο Ιλαρίδη Άγγελο, µέχρι τον νεότερο στρατιώτη, τον Γενικό Περιφερειακό Αστυνοµικό Διοικητή Ταξίαρχο Συριτούδη Πασχάλη, τους άνδρες της ΕΛΑΣ και της ΠΥ, µε όπλο τις αρετές της φιλοπατρίας, πειθαρχίας, ανδρείας, καρτερίας και πάνω από όλα µε υψηλό ηθικό, µέρα και νύχτα άυπνοι, µε δακρυσµένα τα µάτια από τα δακρυγόνα, έδωσαν τον αγώνα τους, ως Άξιοι συνεχιστές των 300 του Λεωνίδα στις Θερµοπύλες, των Μαραθωνοµάχων και πλείστων άλλων προγόνων.

Ακριβώς πίσω από όλους αυτούς «νοερά» παρατάχθηκαν οι Εβρίτες και οι Εβρίτισσες:

α. Η Εκκλησία, µε πρώτο τον Μητροπολίτη Διδυµοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου, κ.κ. Δαµασκηνό, τους Ιερείς, να κάνουν Παρακλήσεις στην Υπέρµαχο Στρατηγό και Ευχέλαια, να αναδεικνύονται µορφές, όπως ο Παπαφλέσσας. Τι να θυµηθώ πρώτα, τον Αρχιµανδρίτη Βαρθολοµαίο της Ι. Μ. Αγίας Σκέπης και Παρασκευής, τον πατέρα Αθανάσιο της Παναγίας Ορεστιάδος; Η σκέψη και οι προσευχές των Ελλήνων ήταν κάθε µέρα στον Έβρο.

β. Οι Απόστρατοι Αξιωµατικοί της περιοχής του β. Έβρου, … ακράτητοι, µου ζητούσαν καθηµερινά να µεσολαβήσω για να πάνε µπροστά, µέχρι που κάποιοι παρεξηγήθηκαν.

γ. Οι Εθνοφύλακες …. σε ετοιµότητα και αναµονή, δεν µπορώ να περιγράψω τη θέληση και την αυταπάρνηση να πάνε στα σύνορα να ενισχύσουν τις ΕΔ .

δ. Απλοί αγρότες, µε τα τρακτέρ την ηµέρα να οργώνουν και κάθε βράδυ … σε επιφυλακή για να ενισχύσουν τις ΕΔ.

ε. Οι επαγγελµατίες και οι διάφοροι σύλλογοι ενεργοποιήθηκαν µε τις προσφορές τους προς τους φύλακες των συνόρων.

στ. Οι κάτοικοι των Καστανεών, γεµάτοι συγκίνηση και υπερηφάνεια κάθε φορά που άλλαζε η βάρδια της ΕΛΑΣ, ή έρχονταν ενισχύσεις των ΕΔ, έβγαιναν στους δρόµους της κωµόπολης να καταχειροκροτήσουν τους φύλακες των συνόρων µας.

ζ. Οι ψαράδες στο Δέλτα του Έβρου ποταµού, για άλλη µια φορά αποδείχθηκαν «τα µάτια και τα αυτιά της περιοχής».

η. Οι Θρακιώτισσες γυναίκες, εδώ θα κάνω ιδιαίτερη µνεία, γιατί κάθε Θρακιώτισσα γυναίκα είναι έτοιµη να συµπαρασταθεί στον Στρατό µας, όπως παλαιότερα οι Σουλιώτισσες. Άµεσα και χωρίς να ζητηθεί οι γυναίκες των γύρω χωριών, έραψαν µάσκες και τις διένειµαν στις δυνάµεις ασφαλείας. Άλλωστε πια Εβρίτισσα δεν έχει στην απλώστρα του σπιτιού της στρατιωτικές ή αστυνοµικές φόρµες; Αυτή η ίδια δεν ξεχνά και τους στρατιώτες που είναι από άλλα µέρη της Πατρίδος µας. Η Θρακιώτισσα γιαγιά και µάνα τα βλέπει σαν δικά της παιδιά, όπως η αείµνηστη κυρά των Μαρασίων.

Αποτελέσµατα αυτού του ασύµµετρου πολέµου, ήταν κάθε προσπάθεια να πέφτει στην ατσάλινη θέληση των υπερασπιστών για νίκη. Ένα νέο ΟΧΙ. Αυτή η προσπάθεια, αυτή η νίκη, έδωσε το µήνυµα και στα νησιά µας. Αντιδρούν πλέον έγκαιρα, ορθά και αποτελεσµατικά. Το λιµενικό και το ΠΝ αποτρέπουν την παράνοµη είσοδο των λαθροµεταναστών, κατά το δυνατόν.

Το στρατηγικό λάθος του κ. Ερντογάν είχε δύο θετικά αποτελέσµατα για την Ελλάδα:

Πρώτον, η απροκάλυπτη ενέργεια ενεργοποίησε τα εθνικά αντανακλαστικά των Ελλήνων και ένωσε Ένοπλες Δυνάµεις, Σώµατα Ασφαλείας, Λαό, Κυβέρνηση, σε µια γροθιά, (όπως ακριβώς ο τορπιλισµός του Κ/Δ «ΕΛΛΗ» από τους Ιταλούς το 1940), αλλά µη µας διαφεύγει (γιατί είναι σηµαντικό), ένωσε και το σύνολο των Ευρωπαίων.

Δεύτερον, η θετική έκβαση στον Έβρο έδωσε στην Κυβέρνηση (µε τον αέρα του νικητή) πλέον, την αποφασιστικότητα για τη λήψη σκληρών µέτρων στην αντιµετώπιση της υγειονοµικής κρίσης, λόγω του κορoνoϊού.

Σ’ αυτόν τον υβριδικό πόλεµο διαφάνηκε η σύµπνοια των Ελλήνων στα δύσκολα, που δεν πρέπει να την αγνοούν ούτε οι εχθροί ούτε οι φίλοι. Πάνω από όλα όµως, εµείς πρέπει να την αξιοποιήσουµε για το καλό της φιλτάτης Πατρίδος µας.

Σ’ αυτή τη µάχη η Τουρκία έχασε. Έχασε χάριν της ετοιµότητας των ΕΔ, της ΕΛΑΣ, της θέλησης του Εβρίτικου λαού, και της θέλησης της Κυβέρνησης να κρατήσει αλώβητα τα σύνορα. Ο πόλεµος όµως δεν τελείωσε, µόλις ο Ερτογάν ξεπεράσει τα προβλήµατα του κορωναϊού, είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει. Εµείς πρέπει να είµαστε πάλι έτοιµοι για νέα µάχη, την οποία πρέπει και πάλι να κερδίσουµε. Γιατί,

Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι αναγκασµένος να την ξαναζήσει.

Αυτά ζήσαµε και είδαµε, αγαπητοί συνάδελφοι, το µήνα Μάρτιο στον Έβρο στην πρώτη γραµµή. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που συνέβαλαν σ’αυτή τη νίκη, ας µην το ξεχάσουµε.

(Αναδημοσίευση άρθρου από την Εθνική Ηχώ μηνός Απριλίου 2020)