40 χρόνια από την είσοδό μας στη Σχολή Ευελπίδων (Ομιλία Προέδρου)

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 40 ΕΤΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΣΤΗ ΣΣΕ

18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013

– κ. Ταξίαρχε Υποδιοικητά της Σχολής

– Σεβαστέ μας Ταξίαρχε ε.α. κ.Τσερπέλη

– Σεβαστοί μας Καθηγηταί

– Αγαπητοί Συμμαθηταί

– Πολυαγαπημένες μας σύζυγοι

– Κυρίες και Κύριοι

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε τα 40 χρόνια από την είσοδό μας στη ΣΣΕ. Ήταν 27 Σεπ. 1973 ημέρα Παρασκευή, όταν περνούσαμε την επιβλητική πύλη της παλαιάς ΣΣΕ. Η Εγκύκλιος του Αρχηγείου Στρατού έγραφε: ¨ΚΑΛΟΥΜΕ τους εν αυτή διαλαμβανομένους, ως κατωτέρω, όπως παρουσιασθούν εις ΣΣΕ την 27^ην Σεπ. 1973 και ώραν 0800, ίνα καταταγούν ως μαθηταί της 1^ης Τάξεως¨. 181 στα Όπλα, 15 στα Σώματα και 15 επιλαχόντες, σύνολον 211.

Αμούστακα παιδιά τότε, 18-19 και ορισμένοι 17 χρόνων, μπήκαμε στη Σχολή για ένα καλύτερο αύριο, με ηθικές αξίες και πάνω απ’ όλα με αγάπη προς την πατρίδα. Το όνειρό μας είχε γίνει πραγματικότητα

Την ημέρα εκείνη αρχίσαμε το υπέροχο ταξίδι στο στρατό. Ένα ταξίδι στο οποίο βιώσαμε πολλά, να μην πώ σχεδόν όλα, τα ωραία και τα άσχημα, τις χαρές και τις λύπες, τα δύσκολα και τα εύκολα. Βιώσαμε την ανιδιοτέλεια, την αξιοπρέπεια, την φιλοπατρία, την υπομονή και την καρτερία, λέξεις που για πολλούς συμπολίτες μας είναι άγνωστες. Το ταξίδι αυτό, με όλα αυτά που προανέφερα, ήταν πράγματι υπέροχο και δεν ξέρω πόσοι από εμάς, ύστερα από 40 χρόνια, δεν θα ήθελαν να το επαναλάβουν.

Η διοικούσα μας, 4ετείς Ευέλπιδες, μας υποδέχθηκαν με καλοσύνη, ευγένεια και πολλά χαμόγελα. Το μεσημέρι στα εστιατόρια μας ρωτούσαν τι φαγητό επιθυμούμε για το γεύμα της επομένης. Το βράδυ μας είχαν βγάλει βόλτα στο ανοιχτό γυμναστήριο και όταν πήγαμε για ύπνο στις 2300 ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.

Την επομένη το πρωί μόλις σήμανε εγερτήριο στις 0600 ακριβώς, επεκράτησε πανδαιμόνιο στους θαλάμους. Από παντού ακούγονταν φωνές, χτυπήματα στις πόρτες, στους φοριαμούς, στα κρεβάτια. Ψάχναμε να βρούμε τα χιτώνια και τα παντελόνια από τις φόρμες μας και προσπαθούσαμε να δέσουμε τα κορδόνια από τα άρβυλα. « Άσσοι είστε ακόμη εδώ; Όλοι στο γυμναστήριο, τροχάδην». Το μεσημέρι στα εστιατόρια είχαμε ξεχάσει τι είχαμε παραγγείλει την προηγουμένη για γεύμα. Ποιός νοιαζότανε γι’ αυτό;

Το βράδυ, στο κλειστό γυμναστήριο, όπου έχανε ο πατέρας το παιδί και το παιδί τον πατέρα, ολοκληρώθηκε η δεύτερη μέρα μας στη Σχολή, η οποία χαράχθηκε στη μνήμη μας με τέτοια ανεξήτηλα γράμματα που θα την θυμόμαστε για πάντα.

Η ζωή στη Σχολή συνεχίστηκε με καθημερινή σωματική βελτίωση (ΣΟΒΕ) στους θαλάμους, με μαξιλαροπόλεμο, με στρατιωτική και ακαδημαϊκή εκπαίδευση και για ορισμένους με σχετική καλοπέραση. Όλα ήταν πρωτόγνωρα. Έπρεπε να τα υποστούμε, ίνα εφαρμοσθεί το ρητό “ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΜΑΘΩΝ ΑΡΧΕΙΝ ΕΠΙΣΤΗΣΕΙ”.

Στις 21 Δεκ. 1973 δώσαμε τον όρκο της τιμής και της θυσίας προς την πατρίδα ενώπιον του Θεού, της σημαίας, των συγγενών μας και της τότε Στρατιωτικής Ηγεσίας. Το δολάριο ήταν 0. Ακολούθησε 15ήμερη άδεια και φύγαμε όλοι για τα σπίτια μας. Με την επιστροφή μας από την άδεια άρχισαν οι ποινές να πέφτουν σύννεφο και το πειθαρχείο να γεμίζει με άσσους. Η εκπαίδευσή μας εκτός από την στρατιωτική και ακαδημαϊκή περιελάμβανε επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και βέβαια και ψυχαγωγία.

Το καλοκαίρι πήγαμε στις Κεχραιές για θαλασσία εκπαίδευση. Στις 20 Ιουλίου 1974 ημέρα Παρασκευή περατώθηκε η εκπαίδευσή μας και καθώς επιστρέφαμε στη Σχολή πληροφορηθήκαμε από τα ραδιόφωνα την εισβολή των Τούρκων στο νησί της Αφροδίτης τη μαρτυρική Κύπρο. Με την επιστράτευση που ακολούθησε, μείναμε στη σχολή σχεδόν όλο το καλοκαίρι και προς το τέλος πήραμε μια ολιγοήμερη άδεια.

Με την επιστροφή μας φορέσαμε το δυάρι στους ώμους μας και αισθανθήκαμε ποιό ανάλαφροι, ο άσσος ήταν πολύ βαρύς. Ασχοληθήκαμε περισσότερο με τους εαυτούς μας, με το διάβασμα και τον αθλητισμό. Ο νέος Διοικητής του Τάγματος έπρεπε να μας προσαρμόσει στη νέα πολιτική κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στη χώρα μας και γι’ αυτό κάθε μέρα κάναμε ασκήσεις οπλασκίας. Το καλοκαίρι στις Κεχραιές κάναμε την άσκηση διπλής ενεργείας, την αποκαλούμενη και άσκηση ταλαιπωρίας. Εκτός όλων των άλλων περάσαμε με σχοινί τον Ισθμό της Κορίνθου, με όλο τον φόρτο μάχης. Στο τέλος όμως του στρατοπέδου και με την επιστροφή μας στη σχολή πήραμε την μεγαλύτερη άδεια, περίπου 60 ημέρες.

Με το 3άρι στους ώμους ασφαλώς και τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Το καλοκαίρι του 1976 φορέσαμε το 4άρι και γίναμε η διοικούσα τάξη με πολλές πλέον ευθύνες. Παραλάβαμε την Σημαία της σχολής και τον Σεπτέμβριο υποδεχθήκαμε τους υιούς μας τους οποίους και εκπαιδεύσαμε. Εκείνη την χρονιά το χειμώνα ανεβήκαμε στην Πάρνηθα για χειμερινή διαβίωση. Το καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα της σχολής συνδιάζοντας ακαδημαϊκή και στρατιωτική εκπαίδευση, με άριστους καθηγητές και εκπαιδευτές αξιωματικούς, μερικοί από τους οποίους σήμερα μας τιμούν με την παρουσία τους, καλλιέργησαν σε μας τις αρετές, τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής μας, απαραίτητα εφόδια για την σταδιοδρομία μας στο Στρατό.

Στις 25 Ιουλ.1977 ορκισθήκαμε Ανθυπολοχαγοί ενώπιον του τότε  Προέδρου της Δημοκρατίας, του αειμνήστου Κων/νου Τσάτσου, ο οποίος μας επέδωσε τα ξίφη. Η χαρά και η συγκίνηση όλων μας ήταν απερίγραπτη, καθώς είχε επιτευχθεί ο στόχος της ζωής μας. Από την ημέρα εκείνη σκορπίσαμε στα 4 σημεία του ορίζοντος της πατρίδος μας, υπηρετώντας την όπου μας καλούσε το καθήκον. Η συνυπηρέτηση με έναν συμμαθητή σε μια φρουρά και μάλιστα μικρή ήταν ευτυχία. Μετά από 4 χρόνια στη σχολή, όπου ζήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον με τις χαρές και τις λύπες και γαλουχηθήκαμε με τα ελληνορθόδοξα ιδανικά της φυλής μας, ο συμμαθητής ήταν πλέον ιερό πρόσωπο, ήταν αδελφός, φίλος, συνάδελφος, όλα μαζί. Αυτό το πνεύμα το μεταλαμπαδεύσαμε και στις συζύγους μας, οι οποίες με υπομονή και καρτερικότητα μας ακολούθησαν στις μεταθέσεις μας, μεγαλώνοντας τα παιδιά μας και κρατώντας όρθιες τις οικογένειές μας σε δύσκολες στιγμές. Η προσφορά τους ήταν, είναι και θα παραμείνει μεγάλη και θα πρέπει και εμείς να τις προσέχουμε για να τις έχουμε μέχρι τα βαθιά μας γεράματα.

Σήμερα πολλοί συμαθηταί μας θα ήθελαν να είναι μαζί μας, πλήν όμως για διαφόρους λόγους δεν μπόρεσαν να έρθουν και μας στέλνουν την αγάπη τους και τις ευχές τους.

Υπάρχουν όμως και 12 συμμαθητές μας τους οποίους ο Πανάγαθος Θεός επέλεξε να τους πάρει κοντά του από  πολύ νωρίς. Πιστεύουμε ότι οι ψυχές τους βρίσκονται εδώ και μας βλέπουν από ψηλά. Δεν τους ξεχνάμε ποτέ, ας τους μνημονεύσουμε πάλι:

1. Αγαθονικόπουλος Ευστάθιος
2. Γκοντοσίδης  Εμμανουήλ
3. Δρίβαλος Ιωάννης
4. Καστρινός Χριστόφορος
5. Κλάδος Δημήτριος
6. Μαρκογιαννάκης Ιωάννης
7. Πολύδωρας Βασίλειος
8. Πολύζος Νικόλαος
9. Ράπτης  Ιωάννης
10. Τενέντες Δημήτριος
11. Τουρναβίτης  Απόστολος
12. Τσιμέκας Χρήστος

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ…

Αγαπητοί συμμαθητές,

Ενώ μπήκαμε στη σχολή όλοι μαζί και μας υποδέχθηκαν με εγκαρδιότητα και θορυβώδες εγερτήριο, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου αποστρατευθήκαμε  αθόρυβα και ο καθένας ξεχωριστά.

Σήμερα, που είμαστε όλοι απόστρατοι, πρέπει να αισθανόμαστε πρωτοετείς Ευέλπιδες, όπως τότε που δεν μας χώριζε τίποτε και μας ένωναν πολλά, όπως τα όνειρά μας για το μέλλον, για τη νέα μας ζωή, για την καθημερινότητα της Σχολής και την ανεμελιά μας. Έτσι και τώρα δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε (προαγωγές μεταθέσεις, σχολεία κ.λ.π.) αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Αντιθέτως μας ενώνουν πολλά, όπως τα προβλήματα των οικογενειών μας, το μέλλον των παιδιών μας, η κατάσταση της πατρίδος μας, τα οποία συζητάμε κάθε μέρα και είναι κοινά για όλους μας. Ας μην ασχοληθούμε με το τι έγινε στο παρελθόν, ας δούμε το σήμερα και το αύριο να είμαστε αγαπημένοι και μονιασμένοι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον όσο και όπου αυτό είναι δυνατόν. Να είστε βέβαιοι ότι το ΔΣ του Συνδέσμου της Τάξεως αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τα όποια προβλήματα των συμμαθητών, όσα μας έχουν γίνει γνωστά, με πνεύμα συμμαθητικής αλληλεγγύης, κατανοήσεως και αγάπης και έτσι θα συνεχίσουμε να τα αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα και με το σκοπό του συνδέσμου μας που αναγράφεται στο ιδρυτικό καταστατικό του που είναι ¨η διατήρηση των ισχυρών δεσμών που αναπτύξαμε μεταξύ μας τόσο κατά την διάρκεια της φοιτήσεώς μας στη σχολή όσο και κατά την μακρόχρονη υπηρέτησή μας στο Στρατό, καθώς επίσης και η ανάπτυξη φιλικών και κοινωνικών δεσμών και πνεύματος αλληλεγγύης μεταξύ μας και μεταξύ των οικογενειών μας.¨

Ο Σύνδεσμός μας δημιουργήθηκε το έτος 2007 με σκοπό να αποτελέσει τη συνέχεια της Τάξεώς μας από την ενέργεια στην αποστρατεία μας. Οι δραστηριότητές του αφορούν κυρίως συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις και ταξίδια όπως:

• Γενική συνέλευση και συνεστίαση 2009 – 2010
• Γενική συνέλευση και συνεστίαση 2011 στη Θεσσαλονίκη
• Ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη
• Προσκύνημα στο Άγιο Όρος
• Συγκεντρώσεις – συνεστιάσεις.

Στο σημείο αυτό, εκφράζοντας και τα συναισθήματα όλων των συμμαθητών μου, θέλω να ευχαριστήσω:

Τον Υποδιοικητή της Σχολής και τους Αξιωματικούς της για την άριστη οργάνωση και απλόχερη φιλοξενία που μας παρείχαν με την ευκαιρία της σημερινής επετειακής μας εκδηλώσεως και να διαβιβάσετε κ. Ταξίαρχε τις ευχές και τις ευχαριστίες μας και στον Στρατηγό Διοικητή της Σχολής.

Τον Ταξίαρχο ε.α. κ. Τσερπέλη Δημήτριο, Λοχαγό της Σχολής το 1973 και υπεύθυνο της Τάξεώς μας, ο οποίος απεδέχθη την πρόσκλησή μας και μας τιμά, ερχόμενος από το Μεσσολόγγι.

Τους σεβαστούς καθηγητές μας κ.κ. Σπέντζα Σάββα και Παλασσόπουλο Γεώργιο, οι οποίοι μας τιμούν και αυτοί με την παρουσία τους και μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός που τους ξαναβλέπουμε μετά από 40 χρόνια.

Τους προέδρους Συνδέσμων των Τάξεων: 1975 Αντιστράτηγο ε.α. κ.Ρήγα Ευάγγελο, 1976 Αντιστράτηγο ε.α. κ. Μπαλτζώη Ιωάννη ,1978 Ταξίαρχο ε.α. κ. Νικολόπουλο Βασίλειο και 1980 Ταξίαρχο ε.α. κ. Ροζή Βασίλειο, οι οποίοι απεδέχθησαν την πρόσκλησή μας και συνεορτάζουν μαζί μας.

Τις συζύγους των συμμαθητών μας Αγαθονικόπουλου  Ευσταθίου και Τουρναβίτη Αποστόλου, οι οποίες μας τιμούν με την παρουσία τους, και με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να τις διαβεβαιώσουμε όλες ότι για μας θα ανήκουν πάντα στην οικογένεια που λέγεται ΣΣΕ Τάξη 1977.

Τους αγαπητούς συμμαθητές και τις συζύγους τους που ήρθαν από μακριά για να παρευρεθούν στην κορυφαία αυτή εκδήλωση της Τάξεώς μας.

Τέλος να ευχαριστήσω όλες και όλους εσάς που ήρθατε σήμερα εδώ, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την επέτειο των 40 χρόνων από την είσοδό μας στη ΣΣΕ.

Σας ευχαριστώ.